AKTUALNOŚCI

28 października w ramach wycieczek edukacyjnych odwiedziliśmy Obserwatorium geofizyczne Instytutu Geofizyki PAN w Otwocku. Pracownicy Obserwatorium zapoznali nas ze współczesną i historyczną aparaturą pomiarową oraz omówili podstawowe zjawiska dotyczące atmosfery i meteorologii. Mieliśmy też możliwość zwiedzić zabytkowy już budynek pierwszego obserwatorium magnetycznego na Ziemiach Polskich, w którym w roku 1915 rozpoczęto pomiary natężenia pola magnetycznego Ziemi. Dowiedzieliśmy się również po krótce jak wygląda życie badaczy w polskiej Stacji im. Henryka Arctowskiego na Antarktyce.

28 października w ramach wycieczek edukacyjnych odwiedziliśmy Obserwatorium geofizyczne Instytutu Geofizyki PAN w Otwocku. Pracownicy Obserwatorium zapoznali nas ze współczesną i historyczną aparaturą pomiarową oraz omówili podstawowe zjawiska dotyczące atmosfery i meteorologii. Mieliśmy też możliwość zwiedzić zabytkowy już budynek pierwszego obserwatorium magnetycznego na Ziemiach Polskich, w którym w roku 1915 rozpoczęto pomiary natężenia pola magnetycznego Ziemi. Dowiedzieliśmy się również po krótce jak wygląda życie badaczy w polskiej Stacji im. Henryka Arctowskiego na Antarktyce.

W ramach innowacji metodycznej #innowacjametodycznaRUCHTOZDROWIEIFRAJDA! spacerowaliśmy ostatnio po Otwocku podziwiając jedną z perełek tutejszej drewnianej architektury. Historia Nowego Gurewicza sięga 1906 roku, kiedy to Abram Gurewicz, wraz z synem Szymonem, stworzyli Gurewiczankę – skromną willę, która z biegiem lat rozrastała się, aż w 1921 roku osiągnęła rozmiar widoczny dzisiaj. W międzyczasie zmieniła się jej nazwa na „Pensjonat Abrama Gurewicza”. Finalnie miał on ogromną powierzchnię i przez wiele lat nosił miano największego drewnianego budynku w Europie. Otwock stawał się wówczas podwarszawską destynacją wypoczynkową ze względu na korzystny zdrowotnie sosnowy klimat, położenie blisko Świdra oraz rozwój szerokotorowej Kolei Nadwiślańskiej, która dawała łatwe połączenie ze stolicą. Był ucieczką przed hałasem, pyłem i skwarem dużego miasta.

W ramach innowacji metodycznej #innowacjametodycznaRUCHTOZDROWIEIFRAJDA! spacerowaliśmy ostatnio po Otwocku podziwiając jedną z perełek tutejszej drewnianej architektury. Historia Nowego Gurewicza sięga 1906 roku, kiedy to Abram Gurewicz, wraz z synem Szymonem, stworzyli Gurewiczankę – skromną willę, która z biegiem lat rozrastała się, aż w 1921 roku osiągnęła rozmiar widoczny dzisiaj. W międzyczasie zmieniła się jej nazwa na „Pensjonat Abrama Gurewicza”. Finalnie miał on ogromną powierzchnię i przez wiele lat nosił miano największego drewnianego budynku w Europie. Otwock stawał się wówczas podwarszawską destynacją wypoczynkową ze względu na korzystny zdrowotnie sosnowy klimat, położenie blisko Świdra oraz rozwój szerokotorowej Kolei Nadwiślańskiej, która dawała łatwe połączenie ze stolicą. Był ucieczką przed hałasem, pyłem i skwarem dużego miasta.

Skip to content