Celestyn Freinet w szkole szpitalnej
Zobacz także
CELESTYN FREINET – ZŁOTE MYŚLI
„KAŻDA JEDNOSTKA PRAGNIE SUKCESU. NIEPOWODZENIE JEST HAMULCEM, NISZCZYCIELEM ZAPAŁU I WERWY’’.
„DZIECKO MA TAKĄ SAMĄ NATURĘ JAK CZŁOWIEK DOROSŁY’’.
„PRACA POWINNA BYĆ UMOTYWOWANA’’.
„KSZTAŁTUJEMY LUDZI, ZAMIAST FABRYKOWAĆ UCZNIÓW’’.
„DOPUŚĆMY DZIECKO DO GŁOSU’’
„OTWORZYĆ OKNA KLASY NA ŚWIAT’’.
„UCZYĆ I WYCHOWYWAĆ PRZEZ DZIAŁANIE.’’
CELESTYN FREINET W SZKOLE SZPITALNEJ.
W naszej szkole przebywają uczniowie chorzy na gruźlicę i inne choroby płuc (astma, alergie, zapalenie płuc i oskrzeli).
Dzieci te cechuje często niechęć do uzewnętrzniania swych uczuć. Wychowawca musi więc dobrać odpowiednią metodę pracy, pozwalającą wychowankowi po odzyskaniu zdrowia na włączenie bez większych trudności w nurt życia swej szkoły. Zadanie to jest niełatwe. Wymaga od nauczycieli i wychowawców twórczej postawy i ciągłego poszukiwania takich metod pracy pedagogicznej, które by pozwoliły na uaktywnienie wychowanków w granicach ich możliwości, na dostarczenie bogatego materiału poznawczego i stworzenie warunków samodzielnej pracy wychowanka pod kierunkiem nauczyciela-wychowawcy, dla wyrównania braków w wiadomościach i rozszerzeniu zainteresowań, które pomogłyby w organizowaniu kontaktów z rówieśnikami oraz bliższym i dalszym środowiskiem i wreszcie pozwoliłyby na zaspokojenie ciągłego niedostatku emocjonalnego, jaki dziecko odczuwa na skutek długiego oddalenia od swych najbliższych.
Takie metody moim zdaniem to metody pracy technikami Freineta. Twierdzę tak na podstawie mojej długoletniej pracy technikami Freineta i aktywnym działaniu w Stowarzyszeniu Freinetowskim. Techniki Freineta pozwalają mi lepiej realizować cele, które mam osiągnąć zgodnie z obowiązującym programem nauczania i wychowania, wzbogacić warsztat pracy, własną inwencję twórczą i realizować zadania służące podniesieniu jakości pracy szkoły.
Z całego bogactwa technik i form pracy na pewno można wybrać kilka, które zastosowane w naszej szkole nie tylko nie zakłócają realizacji obowiązujących programów nauczania i regulaminów pracy szkolnej, ale przyczyniają się do lepszej sprawności szkoły, do rozszerzenia i wzbogacenia zajęć pozalekcyjnych, do pełniejszego rozwoju każdego dziecka.
- Wprowadzenie swobodnych tekstów, wywiadów, teksty wybrane przez dzieci, będą powielone na ksero, zilustrowane i po zebraniu pewnej ich ilości spięte w gazetkę szkolną.
- Różnorodne formy ekspresji artystycznej dzieci: poezja (teksty wierszy powielone w gazetkach szkolnych), muzyka, taniec i prace plastyczne wykonywane różnorodnymi technikami. Przygotowanie całorocznej dekoracji świetlicy, korytarza szkolnego oraz przygotowanie oprawy plastycznej (prace płaskie i przestrzenne) szkolnych uroczystości. Wychowankowie sami przeprowadzają wywiady ze swoimi kolegami, koleżankami, nauczycielami, które po zredagowaniu ukażą się w gazetce szkolnej.
- Wspólne planowanie pracy wychowawczej z wychowankami, przygotowanie ich do samodzielnej pracy i udziału w kontroli wykonanego planu. Wnikliwsza ocena wysiłków dzieci i ich wyników w oparciu o opinię całego zespołu wychowawczego (gazetka wychowawcza).
Wybierając techniki Freineta nie mogę wspomnieć o ich ogromnym oddziaływaniu terapeutycznym na wychowanków. Wychowankowie wypowiadając się poprzez wybrany przez siebie rodzaj twórczości uchylają przed wychowawcą kawałek swej wewnętrznej tajemnicy i w ten sposób pozwalają sobie pomóc, z drugiej strony sami uwalniają się w pewnym stopniu od różnych przeżyć wywołujących stany napięcia i rozdrażnienia.
Techniki Freineta mogą spełniać rolę psychoterapii w odniesieniu do dzieci o zaburzonej równowadze systemu nerwowego na skutek przewlekłego chorowania. Potwierdzają to nauczyciele-wychowawcy, lekarze, psycholodzy (pracujący wcześniej w naszej szkole), że stosowanie różnorakich form swobodnej twórczości wzmaga dobre samopoczucie dziecka i mobilizuje siły obronne organizmu do walki z chorobą.
Jednocześnie poprzez szerokie włączenie dziecka w nurt otaczającego świata i samodzielne doświadczenia, a przede wszystkim przez samodzielne działanie najskuteczniej można przygotować chore dziecko do powrotu w środowisko ludzi zdrowych bez zaniżonego poczucia własnej wartości, które jest najczęstszym skutkiem długiej choroby w warunkach zakładu leczniczego.
Celestyn Freinet mówił:
„Nie jesteśmy teoretykami. W naszych klasach nieustannie eksperymentujemy, bez wytchnienia tworzymy Nową Szkołę. Jutro będziemy tak samo pionierami, jak jesteśmy nimi dzisiaj. Bierzemy czynny udział w postępie pedagogiki. ’’
OPRACOWAŁA EWA BIAŁEK-WYCHOWAWCA ZAJĘĆ POZALEKCYJNYCH.