Dziś poznajemy historię gry ,,Chińczyk’’. Rzadko kto lubi przegrywać, a już na pewno nie w „Chińczyka”. Gra ta nazywana jest w Niemczech „Mensch, ärgere Dich nicht”, co na polski przetłumaczono jako ,,Człowiecze, nie irytuj się", ale nazwa ,,Chińczyk" jest popularniejsza. Każdy, kto w nią grał zna uczucie triumfu, po umieszczeniu ostatniego, czwartego pionka, w pozycji końcowej. I tak jest już od stu lat, bowiem tyle lat gra ta już liczy. Ok. 1907 r. monachijczyk Josef Friedrich Schmidt wymyślił tę grę, żeby jego trzech, bardzo żywych synów, miało jakieś zajęcie. Pionki wydłubał z drewna, planszę zrobił z pudła na kapelusze. W tej grze „Dzieci mają takie same szanse jak dorośli”. „Chińczyk” uczy przegrywać, ale i wygrywać. Ta gra ma też, jakby nie było, charakter dydaktyczny. Człowiek uczy się godzić z przegraną, ale również tego, jak cieszyć się zwycięstwem.