Historia szkoły

Historia naszej szkoły i jej rozwój od 1946 roku.

W okresie powojennym ważnym problemem społecznym była gruźlica, a Otwock miał duże tradycje w jej leczeniu. Dzięki pomocy Szwedzkiego Czerwonego Krzyża wiosną 1946 r. przy ul. Borowej w Otwocku rozpoczęto budowę drewnianych pawilonów przeznaczonych dla dzieci chorych na gruźlicę. Otwarcie pierwszego 40 – łóżkowego pawilonu nastąpiło we wrześniu 1946 r. Potem kolejno budowano następne pawilony, które natychmiast zajmowali mali pacjenci. W roku 1947 placówka została przekazana Wydziałowi Zdrowia w Warszawie jako dar Szwedzkiego Czerwonego Krzyża. W roku 1951 w sanatorium było już 520 łóżek. Przebywały w nim dzieci do 16 roku życia, a placówka była często odwiedzana przez lekarzy zagranicznych oraz przez licznych gości z całego kraju.

Szkoła przy sanatorium polsko-szwedzkim w Otwocku została zorganizowana w roku szkolnym w 1946/1947. Pierwszą kierowniczką była Helena Skłodowska- Szaley, siostra Marii Curie – Skłodowskiej. Personel pedagogiczny był bardzo skromny – pracowały zaledwie trzy nauczycielki. Nauką szkolną objęto 250 dzieci w 11 oddziałach.

Znaczenie szkoły na terenie sanatorium było coraz większe.

Wszyscy widzieli konieczność kontynuowania nauki przez dzieci chore na gruźlicę płuc. Oprócz zapewnienia nauki kierownictwo szkoły starało się uprzyjemnić pobyt dzieciom przebywającym w sanatorium. Często przyjeżdżał teatr kukiełkowy, a dzieci przygotowywały uroczystości i imprezy oraz wystawy prac . Lekcje nadal odbywały się w jadalniach, świetlicach i sypialniach.

W szkole od 1960 roku wprowadzano metody i techniki francuskiego pedagoga Celestyna Freineta. Okres lat siedemdziesiątych charakteryzował się częstymi szkoleniami Zespołu Samokształceniowego Technik Freineta. Przewodniczącą zespołu była dr Halina Semenowicz. Spotkania miały charakter roboczy – uczestnicy poznawali nie tylko metodę technik Freineta, ale równocześnie wykonywali pomoce dydaktyczne wykorzystywane w pracy z uczniami.

W 1984 roku pełnienie funkcji dyrektora szkoły powierzono pani Marii Kościuszko, która wspólnie z całym gronem pedagogicznym doprowadziła do nadania szkole w dniu 8 października 1991r. imienia Celestyna Freineta.

Spadek zachorowań na gruźlicę w latach 70-tych i 80-tych stworzył możliwość przyjmowania do sanatorium przypadków pulmonologicznych. Pacjenci rekrutowali się z różnych województw centralnej i północno-wschodniej Polski. Średnia liczba uczniów w ciągu roku wynosiła od 200 do 300. Szkoła była wówczas bardzo duża, a praca nauczycieli i wychowawców w bardzo dużym stopniu oparta była na metodach freinetowskich – powstawały gazetki, swobodne teksty, prowadzona była gazetka wychowawcza. W latach tych i późniejszych praktyki odbywali w niej studenci pedagogiki leczniczej z WSPS, później APS. Pisano prace magisterskie wykorzystujące doświadczenia i materiały zgromadzone w placówce.

We wrześniu 1992 roku Szkoła Podstawowa wraz z II LO przeniesionym ze Świdra rozpoczęła pracę na nowym terenie po Centrum Leczniczo-Rehabilitacyjnym w Otwocku – Śródborowie przy ul. Narutowicza 80. Dyrektorem utworzonego Zespołu Szkół Ogólnokształcących została pani Maria Komendant, a wicedyrektorem pani Maria Kościuszko, która na tym stanowisku pracowała do odejścia na emeryturę w 1998 roku.

Teren szpitala był olbrzymi. Znajdowało się na nim 5 budynków szpitalnych mieszczących 4 oddziały pulmonologiczne oraz 2 oddziały dla pacjentów chorych na gruźlicę. Liczba łóżek dla dzieci i młodzieży wynosiła 240. Szkoła mieściła się w oddzielnym piętrowym budynku. Lekcje dla pacjentów chodzących prowadzone były w salach lekcyjnych oraz pracowniach przedmiotowych w szkole, a dla leżących w salach chorych na oddziałach szpitalnych. Szkoła dysponowała dużą biblioteką oraz korzystała z sali kinowej na większe imprezy i uroczystości. Pozalekcyjne zajęcia wychowawcze prowadzone były w świetlicach na każdym z oddziałów. Na terenie szpitala był także plac zabaw i boisko sportowe.

W związku z reformą oświaty w 1999 roku 8 – letnia Szkoła Podstawowa została przekształcona w 6 – letnią, utworzono 3 – letnie gimnazjum, a w roku 2004 przestało istnieć II Liceum Ogólnokształcące.

Od 1999r. zaczęły się też inne zmiany – pacjenci w wieku szkolnym zaczęli być przyjmowani na oddział przy ul. Żeromskiego i postępowała likwidacja kolejnych oddziałów przy ul. Narutowicza. W roku 2001 działalność szkoły została przeniesiona na ul. Żeromskiego, gdzie na jej potrzeby przeznaczono z czasem niewielki budynek po zlikwidowanej kuchni oddziałowej. Całkowite przeniesienie włącznie z archiwum nastąpiło jesienią 2003 roku. W latach 1999 – 2003 sukcesywnie następował spadek liczby łóżek od 108 do obecnych 38. Zmiana liczby łóżek pociągała za sobą poważne zmiany kadrowe. Kadra pedagogiczna zmniejszyła się w tym okresie z 17 pełnych etatów do 7 w chwili obecnej. Zmniejszeniu uległa również liczba stanowisk kierowniczych. Od 2000 roku jest to wyłącznie dyrektor zespołu. Od roku szkolnego 2007/08 funkcję dyrektora szkoły pełni pani Małgorzata Dąbkowska.

W styczniu 2004 roku nasz Zespół Szkół został przejęty od dotychczasowego organu prowadzącego tj. powiatu otwockiego przez nowy organ prowadzący – Samorząd Województwa Mazowieckiego, a placówka stała się odrębną jednostką organizacyjną z własnym budżetem i księgowością. Stan wyposażenia od 2004 roku uległ znaczącej i widocznej poprawie.

Szkoła miała do dyspozycji budynek o niedużej powierzchni mieszczący 3 niewielkie sale przeznaczone do prowadzenia zajęć dydaktycznych lub pozalekcyjnych, wyposażone w komputery z dostępem do Internetu, skaner, drukarkę, telewizor, DVD, bibliotekę, materiały multimedialne itp. Zajęcia dydaktyczne i pozalekcyjne prowadzone były także na oddziale w świetlicy, wydzielonej części korytarza i w salach chorych. Do dyspozycji jbył tam sprzęt RTV, kserokopiarka, przenośny komputer, cyfrowy aparat fotograficzny, zbiory gier i urozmaicone materiały do prac pozalekcyjnych. Wyposażenie była sukcesywnie uzupełniane i dostosowywane do potrzeb szkoły i ucznia .

W roku 2018 nastąpiła ogromna poprawa warunków lokalowych Zespołu. 1 lutego został oddany do użytku nowy budynek, w którym mieści się Oddział I MCLChPiG Dzieci i Młodzieży, a także szkoła dla pacjentów. Baza materiałowa szkoły uległa znacznemu rozszerzeniu i wzbogaceniu, a zajęcia lekcyjne i pozalekcyjne są prowadzone w nowoczesnych salach wyposażonych, poza tradycyjnymi pomocami, w wysokiej klasy sprzęt multimedialny.

Szkoła dysponuje również biblioteką, gabinetem dyrektora, pokojem nauczycielskim oraz bezpiecznym, estetycznym placem zabaw.

Opracowała Ewa Białek