W ramach innowacji metodycznej #innowacjametodycznaRUCHTOZDROWIEIFRAJDA! spacerowaliśmy ostatnio po Otwocku podziwiając jedną z perełek tutejszej drewnianej architektury. Historia Nowego Gurewicza sięga 1906 roku, kiedy to Abram Gurewicz, wraz z synem Szymonem, stworzyli Gurewiczankę - skromną willę, która z biegiem lat rozrastała się, aż w 1921 roku osiągnęła rozmiar widoczny dzisiaj. W międzyczasie zmieniła się jej nazwa na „Pensjonat Abrama Gurewicza”. Finalnie miał on ogromną powierzchnię i przez wiele lat nosił miano największego drewnianego budynku w Europie. Otwock stawał się wówczas podwarszawską destynacją wypoczynkową ze względu na korzystny zdrowotnie sosnowy klimat, położenie blisko Świdra oraz rozwój szerokotorowej Kolei Nadwiślańskiej, która dawała łatwe połączenie ze stolicą. Był ucieczką przed hałasem, pyłem i skwarem dużego miasta.